bękart

Słownik języka polskiego PWN*

bękart
1. pogard. «nieślubne dziecko»
2. obraźl. «z niechęcią o dziecku»
3. druk. «końcowy wiersz ustępu przeniesiony przy łamaniu na początek następnej kolumny lub następnego łamu, traktowany jako błąd w łamaniu»
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "bękart"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…połajanek i obelg, wykrzyknęła co sił w płucach: – Jesteś zwyczajnym bękartem!
Paul zwykle uciekał z domu, by uciąć konfrontację, teraz jednak…

 

…opozycji do tego "eklektycznego" nurtu, albo – według Joan V. Robinson – "bękartów" keynesizmu, znajduje się grupa postkeynesistów. Zaliczyć do niej możemy J…

 

…o rym, że ja z mojej kieszeni muszę karmić jego bękarty. Taki skakier? O, wa. Takich, jak on, pęczkami sprzedaję i…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego