frontman

Słownik języka polskiego PWN*

frontman [wym. frontmen] «najważniejszy muzyk, zwykle wokalista, w zespole»
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…I zaczęły się problemy. Po wypuszczeniu na rynek dwóch singli, frontman grupy, Damien Rice ulotnił się. To samo uczynił management zespołu…

 

…fizycznie słaby, nadrabiał trudnym charakterem. Dziennikarzom, którzy przeprowadzali wywiady z frontmanem nowego zespołu, rzucał się w oczy przede wszystkim brak skromności…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego