koniugacja

Słownik języka polskiego PWN*

koniugacja
1. «odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby itp.; też: zespół form fleksyjnych czasownika»
2. «łączenie się w pary chromosomów homologicznych podczas mejotycznego podziału jądra komórkowego»
3. «akt płciowy u niektórych organizmów niższych, polegający na czasowym połączeniu się dwóch organizmów i wymianie materiału genetycznego»

• koniugacyjny • koniugować
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…stężenie estradiolu wraca do wartości wyjściowych.
Estradiol ulega w wątrobie
koniugacji z C3-glukuronianami i w postaci tych metabolitów dostaje się…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego