panicz

Słownik języka polskiego PWN*

panicz
1. daw. «niedorosły syn w zamożnej rodzinie»
2. iron. «młody elegancki mężczyzna przyzwyczajony do wygodnego życia»

• paniczyk
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego