panicz
Wielki słownik ortograficzny PWN*
panicz -cza; -cze, -czów
Słownik języka polskiego PWN*
panicz
• paniczyk
1. daw. «niedorosły syn w zamożnej rodzinie»
2. iron. «młody elegancki mężczyzna przyzwyczajony do wygodnego życia»
• paniczyk