Walce

Słownik języka polskiego PWN*

walc
1. «taniec towarzyski w takcie 3/4, w tempie umiarkowanie szybkim; też: muzyka do tego tańca lub utwór muzyczny oparty na jego rytmie»

• walcowy • walczyk
walec
1. «bryła geometryczna powstała przez obrót prostokąta dokoła jednego z jego boków»
2. «maszyna z ciężkimi wałami służąca do ubijania i wyrównywania gruntu»
3. «element maszyn roboczych ugniatający coś»

• walcowy
walka
1. «starcie uzbrojonych grup, oddziałów, zorganizowane działanie sił zbrojnych w celu pokonania przeciwnika»
2. «zmaganie się pojedynczych przeciwników lub zespołów w sporcie; też: konkretna rozgrywka, mecz»
3. «działanie mające na celu usunięcie czegoś»
4. «zmaganie się ze stanem swojego ciała, ducha lub umysłu»
5. «działanie mające na celu zdobycie, odzyskanie kogoś lub czegoś»
6. «ścieranie się sprzecznych interesów, poglądów»
cake-walk [wym. kejkok] «taniec modny w Europie na początku XX w.; też: muzyka do tego tańca»
lambeth-walk [wym. lambetok] «żywy taniec towarzyski; też: muzyka do tego tańca»
walc angielski «odmiana walca o powolniejszym tempie»
walka o byt «w Darwinowskiej teorii ewolucji: współzawodnictwo o warunki bytowe między osobnikami danej populacji lub między populacjami różnych gatunków»
walki byków «widowisko, w którym matador i toreadorzy walczą z bykami na arenie»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego