bura
Słownik języka polskiego PWN*
bura pot. «ostre napomnienie»
buro-
1. «pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na bury odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia, np. burozielony»
2. «pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na burą barwę tego, co nazywa drugi człon złożenia, np. buroziem»
czoło burzy «pas prądów wznoszących przed chmurami nadciągającej burzy»