korzenie
Słownik języka polskiego PWN*
korzenie «pochodzenie, rodowód»
korzeń
• korzeniowy • korzonek
1. «organ niektórych roślin, przytwierdzający je do podłoża oraz pobierający z gleby wodę z solami mineralnymi»
2. «dolna część jakiegoś organu, znajdująca się wewnątrz ciała»
3. «roślina zawierająca olejki eteryczne, używana jako przyprawa»
• korzeniowy • korzonek
korzeń fiołkowy «kłącze kosaćca»
korzeń palowy «korzeń główny rosnący prosto w dół, otoczony krótkimi korzeniami bocznymi»
korzeń powietrzny «korzeń wyrastający z pędów nadziemnych rośliny, pobierający wodę z powietrza»
korzeń przybyszowy «korzeń wyrastający u podstawy pędu lub z innych nadziemnych części roślin»
korzeń spichrzowy «gruby korzeń magazynujący substancje pokarmowe»
korzeń wiązkowy «korzeń składający się z wielu cienkich, bogato rozgałęziających się korzeni przybyszowych»
guzowatość korzeni «bakteryjna choroba roślin»
korzyć się «okazywać pokorę, uległość wobec kogoś»
Synonimy
Zagraj z nami!
