korzenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

korzeń -enia; -enie, -eni
korzyć się -rzę się, -rzą się; korz się a. kórz się, korz•cie się a. kórz•cie się

Słownik języka polskiego PWN*

korzenie «pochodzenie, rodowód»
korzenie nerwowe zob. korzonki nerwowe.
korzeń
1. «organ niektórych roślin, przytwierdzający je do podłoża oraz pobierający z gleby wodę z solami mineralnymi»
2. «dolna część jakiegoś organu, znajdująca się wewnątrz ciała»
3. «roślina zawierająca olejki eteryczne, używana jako przyprawa»

• korzeniowy • korzonek
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

korzenie
korzenie się
korzeń
korzyć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „korzenie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „korzenie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „korzenie” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego