opór

Słownik języka polskiego PWN*

opór
1. «przeciwstawianie się czyjeś woli lub przemocy; też: nieuleganie jakiejś sile»
2. «siła powstająca przy wprawianiu ciał w ruch lub wywołana ruchem tych ciał i skierowana przeciwnie do kierunku ruchu»
3. zob. pług w zn. 2

• oporowy
opór aerodynamiczny «opór powietrza powstający przy ruchu dowolnego ciała i skierowany przeciwnie do kierunku tego ruchu»
opór elektryczny «właściwość ciała powodująca przeciwstawianie się przepływowi prądu elektrycznego»
opór elektryczny właściwy zob. rezystywność.
opór ośrodka «siła przeciwstawiająca się ruchowi ciała stałego w ośrodku płynnym»
opór pojemnościowy «opór stawiany przepływowi prądu zmiennego przez kondensator»
opory «przeszkody natury psychicznej powstrzymujące kogoś przed zrobieniem czegoś»
opora
1. daw. «to, na czym coś się opiera»
2. daw. «coś, co stanowi przeszkodę»
ruch oporu «zorganizowana konspiracyjna działalność mająca na celu walkę z okupantem»

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego