opory

Słownik języka polskiego PWN*

opory «przeszkody natury psychicznej powstrzymujące kogoś przed zrobieniem czegoś»
opór
1. «przeciwstawianie się czyjeś woli lub przemocy; też: nieuleganie jakiejś sile»
2. «siła powstająca przy wprawianiu ciał w ruch lub wywołana ruchem tych ciał i skierowana przeciwnie do kierunku ruchu»
3. zob. pług w zn. 2

• oporowy
opora
1. daw. «to, na czym coś się opiera»
2. daw. «coś, co stanowi przeszkodę»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego