pełen

Słownik języka polskiego PWN*

pełny
1. «napełniony tak, że więcej się nie zmieści»
2. «zawierający dużo czegoś, obfitujący w coś»
3. «owładnięty, przeniknięty czymś»
4. «niczym nieograniczony, przejawiający się w pełni»
5. «osiągający maksymalny zakres lub natężenie»
6. «taki, w którym niczego nie brakuje, który stanowi całość»
7. «zawierający dokładnie wskazaną ilość, liczbę czegoś»
8. «niemający wewnątrz pustych przestrzeni»
9. «zaokrąglony, pulchny»
10. «o kwiatach: mający dużą liczbę płatków»

• pełność • pełniutki, pełniuteńki
do pełna «po brzegi»
kąt pełny «kąt mający 360°»
koń pełnej krwi «rasa konia powstała z krzyżowania koni różnych ras»
pełne mleko «mleko, z którego nie zebrano śmietany»
pełne morze «przestrzeń mórz i oceanów poza obrębem wód terytorialnych, otwarta dla żeglugi wszystkich państw»
pełny los «bilet loteryjny z wygraną»
pełny wiatr «wiatr wiejący wprost w rufę; też: kurs statku płynącego z wiatrem»
piwo pełne «piwo mocniejsze, o większej zawartości chmielu»
plan pełny «ujęcie całych postaci aktorów widzianych na tle części dekoracji»
rodzina pełna «rodzina składająca się z męża, żony i dzieci»
rym dokładny, pełny «rym polegający na całkowitej identyczności brzmienia końcowych części wyrazów»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego