rozpraszać
Słownik języka polskiego PWN*
rozpraszać zob. rozproszyć.
rozproszyć — rozpraszać
1. «rozsypać, rozrzucić lub roznieść na wszystkie strony»
2. «zmuszając kogoś do odwrotu, rozpędzić na wszystkie strony»
3. «rozmieścić w różnych miejscach, daleko od siebie»
4. «rozdzielić na części coś jednorodnego; też: roztrwonić»
5. «przeszkodzić w skupieniu się»
6. «spowodować zanik jakichś, zwykle negatywnych uczuć, stanów psychicznych»
7. «o źródłach światła: rozjaśnić»
rozproszyć się — rozpraszać się
1. «stać się rozproszonym, zaniknąć»
2. «rozbiec się, rozejść się w różne strony»
3. «zostać podzielonym na części i rozmieszczonym w wielu różnych miejscach»
4. «zdekoncentrować się; też: zająć się zbyt wieloma sprawami jednocześnie»
5. «o uczuciach, stanach psychicznych: zniknąć»
6. «o mroku, ciemności: rozjaśnić się»
7. «o różnego rodzaju substancjach: rozpuścić się, rozdrobnić się w jakimś roztworze, ośrodku»
rozpraszanie fal «zmiana w rozkładzie przestrzennym promieniowania, które wskutek odbicia od powierzchni albo przejścia przez środowisko rozchodzi się w wielu kierunkach»
soczewka rozpraszająca «soczewka wklęsła mająca właściwość rozpraszania promieni świetlnych»
Synonimy
Zagraj z nami!
