rozpraszać

Wielki słownik ortograficzny PWN*

roz•praszać -am, -ają
roz•praszanie

Słownik języka polskiego PWN*

rozpraszać zob. rozproszyć.
rozproszyć — rozpraszać
1. «rozsypać, rozrzucić lub roznieść na wszystkie strony»
2. «zmuszając kogoś do odwrotu, rozpędzić na wszystkie strony»
3. «rozmieścić w różnych miejscach, daleko od siebie»
4. «rozdzielić na części coś jednorodnego; też: roztrwonić»
5. «przeszkodzić w skupieniu się»
6. «spowodować zanik jakichś, zwykle negatywnych uczuć, stanów psychicznych»
7. «o źródłach światła: rozjaśnić»
rozpraszać się zob. rozproszyć się.
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Słowniku języka polskiego

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

rozpraszać
rozpraszanie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „rozpraszać” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „rozpraszać” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „rozpraszać” w Encyklopedii PWN

Synonimy

rozpraszać (demonstrantów)
rozpraszać (ludzi, obiekty na dużej przestrzeni)
rozpraszać (uwagę)
rozpraszać (obawy)
rozpraszać (mrok)
rozpraszać się (mgła)
rozpraszać się (ludzie, zwierzęta)
rozpraszać się (w czasie pracy)
rozpraszać się (obawy)
rozpraszać się (ciemności)

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego