skala
Słownik języka polskiego PWN*
skala
1. «zbiór kolejnych liczb używany do mierzenia i porównywania jakichś wielkości»
2. «podziałka na przyrządach pomiarowych i innych aparatach, służąca do odczytywania wartości mierzonej wielkości»
3. «ustalony stosunek zmniejszania się lub zwiększania rysunku, mapy, modelu w porównaniu z rozmiarami przedmiotu rzeczywistego»
4. «układ dźwięków uszeregowanych według wysokości, o ustalonych odległościach między poszczególnymi stopniami, właściwy muzyce jakiejś epoki lub kultury»
5. «zakres dźwięków, którymi rozporządza jakiś instrument lub rodzaj głosu»
6. «wielkość lub zakres jakiegoś zjawiska»
skala Beauforta «skala siły wiatru określana w stopniach 0 – 12»
skala całotonowa «skala muzyczna złożona wyłącznie z sześciu całych tonów»
skala Celsjusza «skala mierzenia temperatury, w której podstawową jednostką jest stopień Celsjusza»
skala diatoniczna «skala muzyczna złożona z pięciu całych tonów i dwóch półtonów w obrębie oktawy»
skala Fahrenheita «skala mierzenia temperatury, w której podstawową jednostką jest stopień Farenheita»
skala głosu «zakres dźwięków, którymi rozporządza wokalista lub instrument»
skala jońska «w kościelnej muzyce średniowiecznej: skala identyczna z dzisiejszą skalą majorową»
skala Kelvina «skala mierzenia temperatury, której punkt zerowy stanowi najniższa możliwa teoretycznie temperatura – 273,15° C, a której podstawową jednostką jest kelwin»
skala lidyjska «starogrecka skala diatoniczna»
skala Réaumura «skala termometryczna, której punktami podstawowymi są: 0° R – punkt odpowiadający temperaturze zamarzania wody oraz 80° R – punkt odpowiadający temperaturze wrzenia wody»
skala Richtera «skala logarytmiczna, oparta na zapisach fal sejsmicznych, służąca do określania siły trzęsienia ziemi»
skale kościelne, skale modalne «skale, na których opierała się muzyka europejska w średniowieczu i renesansie»
