zaimek
Słownik języka polskiego PWN*
zaimek «część mowy, wskazująca na osoby, przedmioty i ich właściwości, spełniająca funkcje składniowe wyrazów, które zastępuje»
• zaimkowy
• zaimkowy
zaimek anaforyczny jęz. «zaimek wskazujący osobę lub rzecz, o której była mowa wcześniej»
zaimek dzierżawczy jęz. «zaimek wskazujący na przynależność czegoś lub kogoś do danej osoby lub rzeczy»
zaimek liczebny jęz. «zaimek występujący w funkcji liczebnika»
zaimek nieokreślony jęz. «zaimek wskazujący na bliżej nieokreślone osoby, przedmioty lub właściwości»
zaimek osobowy jęz. «zaimek wskazujący na osobę»
zaimek przeczący jęz. «zaimek wskazujący na brak czegoś lub kogoś, występujący wyłącznie w zdaniach zaprzeczonych»
zaimek przymiotny jęz. «zaimek występujący w funkcji przymiotnika»
zaimek przysłowny jęz. «zaimek występujący w funkcji przysłówka»
zaimek pytajny jęz. «zaimek tworzący pytanie»
zaimek rzeczowny jęz. «zaimek zastępujący rzeczownik»
zaimek wskazujący jęz. «zaimek wskazujący na przedmioty, cechy, osoby z otoczenia rozmówcy lub wspomniane wcześniej w tekście»
zaimek względny jęz. «zaimek zastępujący wyrazy nazywające przedmioty lub właściwość przedmiotu, o których była mowa»
zaimek zwrotny jęz. «zaimek wskazujący, że wykonawca czynności sam jej podlega»
