ściąć
Słownik języka polskiego PWN*
ściąć — ścinać
1. «ostrym narzędziem oddzielić coś od całości»
2. «skrócić włosy»
3. «odpowiednim narzędziem usunąć z przedmiotu jego zewnętrzną warstwę»
4. «spowodować skrzepnięcie, zestalenie się lub zamarznięcie jakichś substancji»
5. «zabić kogoś przez odcięcie głowy»
6. «uderzając mocno w jakąś przeszkodę, przewrócić ją lub uszkodzić»
7. «dać komuś na egzaminie ocenę niedostateczną»
8. «w tenisie, siatkówce: uderzyć piłkę tak, żeby opadła szybko i stromo w dół na pole przeciwnika»
ściąć się — ścinać się
1. «o niektórych substancjach: skrzepnąć, zestalić się lub zamarznąć»
2. «posprzeczać się»
3. «dostać na egzaminie ocenę niedostateczną»
ścięcie
1. «stracenie skazańca poprzez odcięcie głowy»
2. «w siatkówce lub tenisie: mocne uderzenie piłki, kierujące ją gwałtownie, ukośnie w dół»
ścięty
1. «niemający ostrego zakończenia»
2. «utworzony przez linie lub płaszczyzny zbiegające się pod kątem ostrym»
ostrosłup ścięty «bryła powstała przez odcięcie wierzchołka ostrosłupa płaszczyzną równoległą do jego podstawy»
stożek ścięty «bryła ograniczona, powstała przez odcięcie wierzchołka stożka płaszczyzną równoległą do jego podstawy»
Synonimy
Zagraj z nami!
