Parki
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
Parki mit. rzym. «boginie przeznaczenia przedstawiane jako prządki odmierzające długość ludzkiego życia»
para II
• parka • pareczka
1. «dwie jednakowe lub podobne sztuki czegoś stanowiące pewną całość»
2. «dwa jednakowe i symetryczne narządy pełniące jednakową funkcję w organizmie»
3. «dwoje ludzi lub zwierząt»
4. «dwoje ludzi sympatyzujących ze sobą, zakochanych lub będących małżeństwem»
5. «przedmiot składający się z dwóch symetrycznych, złączonych części»
6. «jedna z dwóch sztuk lub istot stanowiących pewną całość»
• parka • pareczka
Hyde Park [wym. hajd park]
1. «park w Londynie, miejsce swobodnych wystąpień mówców»
2. «program w mediach lub rubryka w gazecie, umożliwiające każdemu swobodne wypowiedzi na dowolny temat»
