Parki
Słownik języka polskiego PWN*
Parki mit. rzym. «boginie przeznaczenia przedstawiane jako prządki odmierzające długość ludzkiego życia»
para II
• parka • pareczka
1. «dwie jednakowe lub podobne sztuki czegoś stanowiące pewną całość»
2. «dwa jednakowe i symetryczne narządy pełniące jednakową funkcję w organizmie»
3. «dwoje ludzi lub zwierząt»
4. «dwoje ludzi sympatyzujących ze sobą, zakochanych lub będących małżeństwem»
5. «przedmiot składający się z dwóch symetrycznych, złączonych części»
6. «jedna z dwóch sztuk lub istot stanowiących pewną całość»
• parka • pareczka
Hyde Park [wym. hajd park]
1. «park w Londynie, miejsce swobodnych wystąpień mówców»
2. «program w mediach lub rubryka w gazecie, umożliwiające każdemu swobodne wypowiedzi na dowolny temat»
park II
1. «urządzenia i sprzęt transportowy przedsiębiorstwa; też: teren, na którym zgromadzony jest taki sprzęt»
2. «tabor wojskowy, zwłaszcza artyleryjski, do którego należą także warsztaty remontowe»
park and ride [wym. park end rajd] «system komunikacji polegający na tym, że ludzie zostawiają samochody na parkingach położonych na obrzeżach miasta, a do centrum wjeżdżają środkami komunikacji publicznej; też: opłata za parking będąca jednocześnie biletem komunikacji miejskiej»
park krajobrazowy «obszar objęty ochroną ze względu na naturalne właściwości środowiska oraz walory naukowe, estetyczne i turystyczne»
park narodowy «duży obszar zachowany w stanie naturalnym, podlegający ścisłej ochronie ze względu na szczególne walory przyrodnicze i krajobrazowe»
skate park, skatepark [wym. skejtpark] «wydzielony teren do jazdy i wykonywania różnych ewolucji na łyżworolkach lub deskorolkach»
