burta
Wielki słownik ortograficzny PWN*
burta -r•cie, -rtę; burt
Słownik języka polskiego PWN*
burta
• burtowy
1. «bok lub górna krawędź łodzi lub statku»
2. «bok samolotu»
3. «bok skrzyni samochodu ciężarowego»
4. daw. «umocniony bok lub krawędź wału, nasypu, rowu»
5. daw. «obramowany galonem lub inną lamówką brzeg ubrania»
• burtowy
człowiek za burtą «hasło alarmowe na łodzi, statku wzywające do ratowania tonącego»
kłaść ster na burtę «przesuwać ster maksymalnie w prawo lub w lewo»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
