harc

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Harc DMs.Har•cu, Har•cem: góry Harc a. Góry Harcu; przym.: harceński; zob. Harz
har•ce har•ców

Słownik języka polskiego PWN*

harc
1. «do XVII w.: walka pojedynczych żołnierzy obu nieprzyjacielskich wojsk, staczana przed rozpoczęciem walnej bitwy»
harce
1. «swawolna zabawa»
2. «popisy zręczności i gonitwy w jeździe konnej»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego