harfa
Wielki słownik ortograficzny PWN*
har•fa -fie, -fę; harf: harfa eolska
Słownik języka polskiego PWN*
harfa «instrument strunowy szarpany»
• harfowy, harfiany • harfiarz, harfista • harfiarka, harfistka
• harfowy, harfiany • harfiarz, harfista • harfiarka, harfistka
harfa eolska, harfa Eola
1. mit. gr. «harfa boga wiatrów – Eola»
2. «instrument muzyczny składający się z prostokątnego pudła rezonansowego, z pionowo rozpiętymi strunami, ustawiany na wolnym powietrzu, wydający delikatne dźwięki w czasie wiatru»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
