Wielki słownik ortograficzny PWN*

in•duk•cja -cji, -cję; -cji

Słownik języka polskiego PWN*

1. «w logice: wyprowadzanie wniosków ogólnych z przesłanek będących poszczególnymi przypadkami tych wniosków»

2. «w naukach empirycznych: metoda badawcza prowadząca do uogólnień na podstawie eksperymentów i obserwacji faktów»

3. «wzbudzenie prądu lub ładunku elektrycznego pod wpływem czynników elektrycznych lub magnetycznych»

• indukcyjny • indukcyjnie

indukcja elektromagnetyczna «powstawanie siły elektromotorycznej w obwodzie obejmującym zmienny strumień magnetyczny»

indukcja elektrostatyczna «zmiana rozkładu ładunków elektrycznych ciała znajdującego się pod wpływem pola elektrycznego»

Trwa wyszukiwanie...