jaśniepan
Wielki słownik ortograficzny PWN*
jaśnie•pan (ironicznie o arystokracie) CMs. jaśnie•panu; jaśnie•panowie, jaśnie•panów
Słownik języka polskiego PWN*
jaśniepan [wym. jaśniepan]
• jaśniepański
1. iron. «o człowieku zarozumiałym»
2. daw. «człowiek pochodzący z wyższych sfer»
• jaśniepański