koadiutor
Wielki słownik ortograficzny PWN*
koadiutor -rze; -rzy, -rów
Słownik języka polskiego PWN*
koadiutor
• koadiutorski
1. «w Kościele katolickim: duchowny wyznaczony przez władze kościelne do pomocy duchownemu wyższego stopnia»
2. daw. «pomocnik»
• koadiutorski