konfident
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kon•fident -n•cie; -n•ci, -n•tów
Słownik języka polskiego PWN*
konfident
• konfidencki • konfidentka
1. «tajny współpracownik policji, wywiadu itp.»
2. daw. «osoba zaufana»
• konfidencki • konfidentka