martwienie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

mar•twić -t•wię, -t•wią; martw, martw•cie
mar•twieć -wieję, -wieją; -wiał, -wieli

Słownik języka polskiego PWN*

martwić «wzbudzać w kimś niepokój, smutek lub obawę»
martwieć
1. «tracić czucie»
2. «stawać się martwym»
3. «doznawać uczucia strachu, grozy»
martwić się «smucić się z jakiegoś powodu, niepokoić się o kogoś, o coś»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego