miazga
Wielki słownik ortograficzny PWN*
miazga -z•dze, -zgę
Słownik języka polskiego PWN*
miazga
1. «bezkształtna masa powstała na skutek rozbicia, zgniecenia lub roztarcia czegoś»
2. «warstwa komórek roślin drzewiastych, występująca między drewnem a łykiem i powodująca przyrost rośliny na grubość»
miazga zęba, miazga zębowa «miękka, silnie unerwiona tkanka wypełniająca część zęba»
miazga korkotwórcza «warstwa komórek powstająca na granicy żywych tkanek w starszych łodygach i korzeniach drzew i krzewów»