mruczenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

mruczenie
mruczeć -czę, -czą; -cz•cie; -czał, -czeli

Słownik języka polskiego PWN*

mruczenie «cichy, niski, przeciągły dźwięk wydawany zwłaszcza przez kota»
mruczeć zob. mruknąć.
mruknąć — mruczeć
1. «zwykle o zwierzętach: wydać cichy, niski dźwięk»
2. «powiedzieć coś cicho, niewyraźnie, niezrozumiale»
3. mruczeć «nucić jakąś melodię, śpiewać bez słów»
4. mruczeć «niezbyt głośno narzekać, protestować»
5. «o przedmiotach, zjawiskach itp.: wydać niski, przeciągły dźwięk»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

mruczenie
mruczeć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „mruczenie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „mruczenie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego