opory

Słownik języka polskiego PWN*

opory «przeszkody natury psychicznej powstrzymujące kogoś przed zrobieniem czegoś»
opór
1. «przeciwstawianie się czyjeś woli lub przemocy; też: nieuleganie jakiejś sile»
2. «siła powstająca przy wprawianiu ciał w ruch lub wywołana ruchem tych ciał i skierowana przeciwnie do kierunku ruchu»
3. zob. pług w zn. 2

• oporowy
opora
1. daw. «to, na czym coś się opiera»
2. daw. «coś, co stanowi przeszkodę»
opór aerodynamiczny «opór powietrza powstający przy ruchu dowolnego ciała i skierowany przeciwnie do kierunku tego ruchu»
opór elektryczny «właściwość ciała powodująca przeciwstawianie się przepływowi prądu elektrycznego»
opór elektryczny właściwy zob. rezystywność.
opór ośrodka «siła przeciwstawiająca się ruchowi ciała stałego w ośrodku płynnym»
opór pojemnościowy «opór stawiany przepływowi prądu zmiennego przez kondensator»
ruch oporu «zorganizowana konspiracyjna działalność mająca na celu walkę z okupantem»

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego