oprzeć
Słownik języka polskiego PWN*
oprzeć — opierać
1. «przystawić coś do czegoś tak, by dotykało do tego, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się nie przewróciło»
2. «potraktować coś za podstawę działania lub rozumowania»
oprzeć się — opierać się
1. «dotykając czegoś, spocząć na tym całym ciężarem»
2. «potraktować coś za podstawę w czymś; też: znaleźć w czymś swoje uzasadnienie, motywację, punkt wyjścia»
3. «zaufać komuś; też: uzyskać czyjeś poparcie, czyjąś pomoc»
4. «nie dać komuś, czemuś zapanować nad sobą lub nie zgodzić się na coś»
5. daw. «po długiej wędrówce, włóczędze zatrzymać się gdzieś, dotrzeć dokądś»
oparcie
1. «część krzesła, ławki, kanapy itp. służąca do opierania się plecami»
2. «to, na czym się coś lub ktoś opiera, wspiera»
3. «coś, co jest pomocą w trudnej sytuacji, ktoś, na kogo można liczyć»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
