orbitalny
Słownik języka polskiego PWN*
orbita
• orbitalny
1. «tor, po którym porusza się ciało niebieskie lub obiekt kosmiczny względem innego ciała niebieskiego»
2. «tor, po którym porusza się elektron wokół jądra atomu»
3. «zakres występowania czegoś lub oddziaływania kogoś»
4. zob. oczodół
• orbitalny
stacja kosmiczna, międzyplanetarna, orbitalna
1. «laboratorium w przestrzeni kosmicznej, działające automatycznie lub kierowane zdalnie z Ziemi»
2. «duży sztuczny satelita mieszczący obserwatorium geograficzne, astronomiczne itp.»
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
