osadnik

Wielki słownik ortograficzny PWN*

osad•nik (osoba) -ika, B.= D., -ikiem; -icy, -ików
osad•nik (zbiornik) -ka, B.= M., -kiem; -ki, -ków

Słownik języka polskiego PWN*

osadnik
1. «ktoś, kto osiedlił się lub kogo osiedlono na terenach mało zaludnionych»
2. zob. odstojnik

• osadniczy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego