otępieć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

otępieć -pieję, -pieją; -piał, -pieli
otępiały; -ali

Słownik języka polskiego PWN*

otępieć «stać się niezdolnym do reagowania»
otępiały «niezdolny do reagowania; też: wyrażający otępienie»
otępienie
1. «stan zaniku wrażliwości lub energii»
2. «stały, postępujący spadek sprawności intelektualnej, spowodowany zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego