paro-
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
paro-, paru- «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na parokrotne występowanie tego, co nazywa drugi człon złożenia»
par
• parowski
1. «członek brytyjskiej Izby Lordów»
2. «we Francji w latach 1814–1848: członek wyższej izby parlamentu»
3. «w średniowieczu: członek grupy feudalnej złożonej z równych sobie wasali, podlegających jednemu seniorowi»
• parowski
para- «pierwszy człon wyrazów złożonych, oznaczający: niby, prawie, wyrażający podobieństwo do tego, co jest określane drugą częścią złożenia»