pojedynek
Słownik języka polskiego PWN*
pojedynek
• pojedynkowy
1. «dawny sposób załatwiania zatargów honorowych przez walkę dwóch przeciwników na broń sieczną lub pistolety w obecności sekundantów»
2. «walka dwóch konnych rycerzy»
3. «spór między dwiema stronami mającymi przeciwne poglądy»
4. «w grach sportowych: walka dwu przeciwników»
5. zob. odyniec
• pojedynkowy
pojedynek amerykański daw. «umowa, według której ten, kto wyciągnie z dwu gałek o różnych kolorach czarną, musi popełnić samobójstwo»
pojedynka
1. pot. «pokój w hotelu, pensjonacie lub cela więzienna przeznaczone dla jednej osoby»
2. zob. jednorurka.
3. daw. «bryczka, dorożka jednokonna»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
