rąbać

Wielki słownik ortograficzny PWN*

rąbać rąbię, rąbią; rąb, rąb•cie
rąb (część młota) rąbu, rąbie; rąbów
rąb (wycinanie drzew) rębu, rębie; rębów

Słownik języka polskiego PWN*

rąbnąćrąbać
1. rąbać «rozłupywać coś na kawałki czymś ostrym»
2. rąbać «robić w czymś wręby»
3. rąbać «wycinać drzewa, las»
4. pot. «strzelić z broni palnej lub wystrzelić pocisk»
5. pot. «uderzyć kogoś, w coś lub o coś silnie, nagle»
6. rąbać pot. «grać na jakimś instrumencie niewprawnie i hałaśliwie»
7. pot. «powiedzieć, napisać o czymś otwarcie»
8. pot. «ukraść»
9. pot. «oszukać kogoś przy jakiejś transakcji finansowej»
10. pot. «wypić szybko porcję alkoholu»
11. rąbać pot. «jeść z apetytem»
12. daw. «zadać razy bronią sieczną»
rąbnąć sięrąbać się
1. pot. «uderzyć się o coś silnie»
2. pot. «pomylić się przy wypełnianiu, przepisywaniu, liczeniu czegoś»
3. rąbać się daw. «walczyć na szable, miecze itp.»
rąb
1. «wycinanie wyznaczonych drzew w lesie»
2. «zaokrąglony lub zaostrzony koniec młota, siekiery itp. przeciwległy płaskiemu obuchowi»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego