roztoczenie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•tocz (obszar, zwłaszcza wodny) -czy; -cze, -czy
roz•toczyć -czę, -czą; -cz•cie
Słownik języka polskiego PWN*
roztoczyć — roztaczać
1. «rozłożyć, rozprostować coś zawiniętego, stulonego»
2. «ukazać, przedstawić coś»
3. «rozsiać coś wokół siebie, na jakiejś przestrzeni»
4. «spowodować udzielenie się innym jakichś uczuć, nastrojów itp.»
5. «rozwiercić średnice otworów»
roztocze, roztocz II «organizm cudzożywny czerpiący pokarm z martwych szczątków organicznych»
• roztoczowy
• roztoczowy
