terkotać

Wielki słownik ortograficzny PWN*

ter•kotać -oczę (a. -ocę), -oczą (a. -ocą); -ocz•cie

Słownik języka polskiego PWN*

terkotać
1. pot. «o maszynach, motorach itp. będących w ruchu: wydawać terkot»
2. lekcew. «mówić szybko, dużo, bez przerwy»
terkoczący, terkocący «wydający suchy, jednostajnie przerywany dźwięk»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

terkotać
terkotanie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „terkotać” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego