trącenie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
trącić -cę, -cą; trąć•cie
Słownik języka polskiego PWN*
trącić się — trącać się
1. «lekko uderzyć siebie nawzajem»
2. «podczas wznoszenia toastu: stuknąć swoim kieliszkiem, kuflem o kieliszek, kufel współbiesiadnika»