uniewinnić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
uniewin•nić -nię, -nią; -nij•cie
uniewin•nienie; -win•nień
Słownik języka polskiego PWN*
uniewinnić — uniewinniać
1. «uznać oskarżonego za niewinnego»
2. «potraktować kogoś jak osobę, która nie popełniła złego czynu, czasem wbrew faktom»
uniewinnić się — uniewinniać się «przedstawić siebie jako osobę, która nie popełniła złego czynu»
uniewinnienie «uznanie oskarżonego za niewinnego, wydane w postaci postanowienia»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
