usprawiedliwiony
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
usprawiedliwić — usprawiedliwiać
1. «oczyścić kogoś z zarzutów, wytłumaczyć przed kimś»
2. «wyjaśnić motywy działania»
3. «potwierdzić słuszność czegoś»
usprawiedliwienie
1. «wyjaśnienie, zwykle pisemne, czyjejś nieobecności gdzieś»
2. «to, co uzasadnia czyjeś postępowanie, jakieś działanie lub stan rzeczy»
usprawiedliwić się — usprawiedliwiać się «oczyścić się z zarzutów, wytłumaczyć się przed kimś»