utleniony
Wielki słownik ortograficzny PWN*
u•tlenić -nię, -nią; u•tleń•cie
Słownik języka polskiego PWN*
utleniony pot. «o kimś, kto rozjaśnił sobie włosy»
utlenić — utleniać
1. «spowodować proces przemiany materii w żywych organizmach poprzez dostarczanie im tlenu»
2. «łącząc jakąś substancję z tlenem lub innym utleniaczem, wywołać reakcję chemiczną, w której wzrasta wartościowość pierwiastka»
woda utleniona «wodny roztwór nadtlenku wodoru, o silnych właściwościach utleniających, stosowany m.in. jako środek dezynfekcyjny»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
