wbrew
Słownik języka polskiego PWN*
wbrew «przyimek komunikujący, że coś stało się w sposób niezgodny z tym, o czym jest mowa, np. Postąpił wbrew przyjętym konwencjom., lub komunikujący, że dana osoba nie chciała, by się zdarzyło to, o czym jest mowa, np. Wbrew ojcu poszła do klasztoru.»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
