wbrew

Słownik języka polskiego PWN*

wbrew «przyimek komunikujący, że coś stało się w sposób niezgodny z tym, o czym jest mowa, np. Postąpił wbrew przyjętym konwencjom., lub komunikujący, że dana osoba nie chciała, by się zdarzyło to, o czym jest mowa, np. Wbrew ojcu poszła do klasztoru.»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego