wiec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wiec -cu; -ce, -ców
Słownik języka polskiego PWN*
wiec
• wiecowy
1. «zgromadzenie ludzi w celu przedyskutowania jakichś spraw lub wyrażenia wobec nich swojej postawy»
2. «zgromadzenie plemienne w dobie przedpaństwowej; w średniowiecznej Europie: zjazd możnowładców»
• wiecowy