wszystek
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wszystek, wszyst•ka, wszyst•ko; wszyscy, wszyst•kie: Wszystkich Świętych (święto)
wszyscy -st•kich
Słownik języka polskiego PWN*
wszystek «zaimek komunikujący, że to, o czym mowa w zdaniu, dotyczy całej substancji lub zbiorowości nazywanej przez określany rzeczownik»
• wszyściutki, wszyściuśki, wszyściuchny, wszyściuteńki, wszyściusieńki • wszyściutko, wszyściuśko, wszyściuchno, wszyściuteńko, wszyściusieńko
• wszyściutki, wszyściuśki, wszyściuchny, wszyściuteńki, wszyściusieńki • wszyściutko, wszyściuśko, wszyściuchno, wszyściuteńko, wszyściusieńko
wszyscy «zaimek oznaczający ogół osób»
wszystko «zaimek oznaczający ogół rzeczy i spraw»
Zasady pisowni i interpunkcji
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
