wytrzebić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wy•trzebić -ebię, -ebią; -eb, -eb•cie
Słownik języka polskiego PWN*
wytrzebić
1. «wykarczować rośliny, zwłaszcza drzewa; też: pozbawić częściowo jakiś teren roślinności»
2. «pozabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie»
3. «zniszczyć doszczętnie»
4. «wyciąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz»