włóczyć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
włóczyć -czę, -czą; -cz•cie
Słownik języka polskiego PWN*
włóczyć
1. «ciągnąć coś po płaszczyźnie»
2. pot. «prowadzić, wozić kogoś gdzieś niepotrzebnie, wbrew jego woli»
włóczyć się
1. «chodzić, jeździć bez określonego celu z jednego miejsca w inne»
2. «bywać w miejscach dla kogoś niestosownych»
3. pot. «o rzeczach: być włóczonym»
4. pot. «o mgle, dymie itp.: snuć się»