zarzucać
Wielki słownik ortograficzny PWN*
zarzucać -am, -ają
Słownik języka polskiego PWN*
zarzucić I — zarzucać I «oskarżyć kogoś o coś»
zarzucić II — zarzucać II
1. «szybkim ruchem zawiesić coś na czymś lub zaczepić o coś»
2. «rzucając wiele czegoś, pokryć lub wypełnić coś tym»
3. «zwrócić się do kogoś z wieloma pytaniami, prośbami, sprawami itp.»
4. «nałożyć ubranie na ramiona, nie wkładając rąk w rękawy»
5. «przestać zajmować się czymś»
6. «o pojeździe: ześlizgnąć się tylnymi kołami w bok przy gwałtownym skręcie, przyśpieszeniu lub hamowaniu; też: spowodować takie ześlizgnięcie się»
7. «przykryć coś czymś»
8. «rzucić coś niedbale, byle gdzie i nie móc tego później znaleźć»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
