słońce

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Słoń•ce (gwiazda najbliższa Ziemi) -ca: budowa Słońca, plamy na Słońcu, zaćmienie Słońca, zachód Słońca (astr.)
słoń•ce (tarcza słoneczna na niebie, słonko) -ca: lipcowe słońce, blask słońca, zachód słońca; najlepszy pod słońcem (pot.), jasne jak słońce (pot.)
słoń•ce (o ukochanej osobie) -ca; słońc
Król Słoń•ce (= Ludwik XIV) Króla Słoń•ce
Kraj Wschodzącego Słoń•ca (= Japonia) Kraju Wschodzącego Słoń•ca
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego